بیماری کرون یک بیماری مزمن بوده که قسمت‌های گوناگون دستگاه گوارش از دهان گرفته تا مقعد را می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری بیشتر قسمت انتهایی روده باریک (ایلئوم) و قسمت ابتدایی روده بزرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند تمام لایه‌های روده را درگیر سازد و حتی موجب فیبروز شود. شایع‌ترین ناحیه درگیر ایلئوسکال است. بین ضایعات معمولاً نواحی سالم وجود دارد. این بیماری تظاهرات خارج روده‌ای نیز دارد مانند آرتریت و ضایعات پوستی.

علائم و نشانه‌های آن اغلب شامل اسهال (که در صورت التهاب شدید روده ممکن است به اسهال خونین تبدیل گردد)، کاهش وزن و درد شکم است. برخی از عوارض این بیماری ممکن است در خارج از دستگاه گوارش رخ دهد، شامل کم خونی، خارش پوست، ورم مفاصل، التهاب چشم و احساس خستگی. از دیگر علائم این بیماری، راش و اریتم گرهی است. انسداد روده نیز معمولاً رخ می‌دهد و کسانی که به این بیماری مبتلا می‌شوند ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطان روده قرار گیرند.

نشانه‌ها

علایم بیماری شامل اسهال مزمن، کاهش وزن و درد شکم است. بیماری می‌تواند با آبسه، فیستول، تنگی و انسداد روده همراه باشد و گاهی برای تشخیص، نیاز به آزمایش سرولوژی و کولونوسکوپی می‌باشد. این بیماری می‌تواند همراه با خون‌ریزی همراه با مدفوع یا به‌طور جدا از مدفوع یا همراه با رگه‌های خون روی مدفوع همراه باشد.

 سایر علائم این بیماری می‌تواند، بی‌اشتهایی، نفخ، دفع ناقص و دفعات زیاد اجابت مزاج و بی‌اختیاری نیز باشد.

نشانه‌های غیر روده‌ای

این بیماری علاوه بر گرفتار کردن معده و روده، اندام‌های دیگر را نیز می‌تواند درگیر کند. کبد چرب و ورم چشم و ورم مفاصل یا ماهیچه‌های دست یا پا از این دست هستند. نازکی یا پوکی استخوان می‌تواند از عواقب این بیماری باشد. در این بیماری پوست، خون و غده درون‌ریز نیز می‌توانند درگیر شوند. در مواردی پانکراتیت نیز گزارش شده‌است. بیماری کم‌خونی همولیتیک خودایمنی که در آن سیستم ایمنی به گویچه‌های سرخ حمله می‌کند بیشتر در این بیماری شایع است و می‌تواند باعث خستگی، رنگ پریدگی و دیگر نشانه‌های شایع در کم‌خونی شود.

علل

ارتباط تنگاتنگی بین بیماری کرون و سیستم عصبی وجود دارد، در واقع هنوز علت دقیق واکنش سیستم ایمنی بدن به اندام‌های داخلی درگیر در بیماری کرون مشخص نشده ولی این امر بدیهی است که در هنگام فشارهای عصبی این واکنش‌ها شدت می‌یابد.

بررسی محققان medicine net نشان داده‌است باکتری اشریشیا کلی نام علمی: Escherichia coli یا به‌طور اختصار E.coli، که نوعی باسیل گِرَم منفی از خانواده انتروباکتریاسه است و به‌طور شایع در روده جانوران خونگرم وجود دارد با بیماری کرون در ارتباط است. بیشتر سویه‌های اشریشیا کلی، بی‌آزار هستند اما برخی از سروتیپ‌ها مانند O157:H7 موجب مسمویت غذایی و اسهال می‌شوند.

محققان با استفاده از موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به کرون به این نتیجه رسیدند که التهاب حاد معده و روده باریک عفونی که به خاطر باکتری ناشی از مسمومیت عادی غذایی رخ می‌دهد باعث تسریع رشد باکتری ای. کلای می‌شود که با پیشرفت بیماری کرون مرتبط است. حتی بعد از آنکه باکتری مسمومیت غذایی از بدن موش خارج شد، محققان هم‌چنان افزایش میزان ای. کولی را در روده او مشاهده کردند.

تشخیص بیماری کرون روده

پزشک در مورد علائم و نشانه ها از فرد سال می کند. معاینه فیزیکی ممکن است در زمانی که حلقه های روده ملتهب به هم چسبیده باشند، یک توده را در شکم نشان دهد.

آزمایش های زیر ممکن است در تشخیص کمک کند:

آزمایش های مدفوع و خون

نمونه برداری

سیگموئیدوسکوپی

کولونوسکوپی

در صورت بروز علائم در قسمت فوقانی روده، یک تلسکوپ نازک و انعطاف پذیر (آندوسکوپ) از طریق مری به داخل معده فرو برده می شود.

سی تی اسکن یا اشعه ایکس باریم انما برای آشکار کردن تغییرات داخل روده

درمان

تلاش‌ها در مورد درمان در به کنترل درآوردن این بیماری می‌باشد. درمان با ترکیبات سالیسیلات (سولفاسالازین، مسالازین و غیره)، گلوکوکورتیکوئیدها، عوامل سرکوبگر ایمنی (مرکاپتوپورین، متوتروکسات، سیکلوسپورین و آزاتیوپرین) و آنتی‌بیوتیکها مانند مترونیدازول و سیپروفلوکساسین می‌باشد. گاه جراحی به خصوص در صورت بروز عوارض مانند فیستول و انسداد ضرورت می‌یابد. استرس و اضطراب می‌تواند نقش بسزایی در عود بیماری داشته باشد.

عوارض ابتلا به کرون

اگر علائم شدید و مکرر باشد، احتمال بروز عوارض بیشتر است.

عوارض زیر ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد:

خونریزی داخلی

تنگی، در جایی که بخشی از روده باریک می شود، باعث تجمع بافت اسکار و انسداد جزئی یا کامل روده می شود.

سوراخ شدن، هنگامی که یک سوراخ کوچک در دیواره روده ایجاد می شود، محتویات می توانند از آنجا نشت کنند و باعث عفونت یا آبسه شود

فیستول، هنگامی که کانالی بین دو قسمت روده تشکیل می شود

همچنین ممکن است موارد زیر وجود داشته باشد:

کمبود آهن مداوم.

مشکلات جذب غذا.

خطر نسبتا بیشتر ابتلا به سرطان روده کمی.

توصیه می‌کنیم در صورت بروز نشانه های بیماری کرون روده با پزشک متخصص گوارش و کبد و آندوسکوپی مشورت کنید. پزشک می تواند در تعیین علت بیماری و ارائه درمان مناسب به شما کمک کند.