پنومونی یا ذات الریه ، بیماری عفونی شایع در کودکان با اثرات خطرناک پنومونی یک عفونت ریه است که باعث سرفه، تب و مشکلات تنفسی می شود. این یک بیماری جدی است، به ویژه در کودکان خردسال. پنومونی می تواند توسط باکتری ها یا ویروس ها ایجاد شود. محتمل ترین علت پنومونی به سن کودک بستگی دارد:

 در کودکان بزرگتر از ۵ سال، پنومونی بیشتر توسط باکتری ایجاد می شود.

در نوزادان و کودکان کمتر از ۵ سال، پنومونی بیشتر توسط ویروس ایجاد می شود.

پنومونی باکتریایی چیست؟

این پنومونی یک عفونت جدی است. استرپتوکوک پنومونیا شایع ترین ارگانیسم مسئول پنومونی اکتسابی در کودکان و بالغین می باشد.

پنومونی ویروسی چیست؟

پنومونی ویروسی از پنومونی باکتریایی شایع تر است و اغلب توام با عفونت ویروسی سیستم تنفسی فوقانی است.

 

علائم پنومونی چیست؟

 علائم شایع عبارتند از:

• سرفه مداوم
• سرفه خلط دار
• تب
• تنفس سریعتر از حد طبیعی
• مشکل در تنفس یا درد هنگام تنفس
• بی قراری یا مشکل در تغذیه (در نوزادان)

همه کودکان مبتلا به پنومونی علائم مشابهی ندارند. اما اگر کودک شما بیمار به نظر می رسد و هم سرفه و هم تب دارد، ممکن است پنومونی داشته باشد.

پنومونی چگونه درمان می شود؟

درمان بستگی به سن کودک، میزان جدی بودن پنومونی و اینکه آیا توسط باکتری یا ویروس ایجاد می شود، دارد. برخی از کودکانی که بسیار بیمار هستند، به ویژه کودکان خردسال یا نوزادان، ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشند.

پنومونی که توسط باکتری ایجاد می شود با آنتی بیوتیک درمان می شود. آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که باکتری ها را از بین می برند. آنها به شکل قرص یا مایع در دسترس هستند. مطمئن شوید که کودک شما تمام آنتی بیوتیک های خود را مصرف می کند، حتی اگر قبل از اتمام آنها احساس بهتری پیدا کند!

آنتی بیوتیک ها به پنومونی ناشی از ویروس کمک نمی کنند.

مدت زمان بهبودی

اکثر کودکانی که تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار می گیرند، ۲ تا ۳ روز پس از شروع مصرف دارو، احساس بهتری پیدا می کنند. با این حال، ممکن است کودک شما تا چند هفته یا حتی چند ماه پس از درمان همچنان احساس خستگی کند یا سرفه داشته باشد. همچنین ممکن است چند ماه طول بکشد تا آنها بتوانند هنگام ورزش راحت نفس بکشند.

مراقبت در منزل

سعی کنید کودک خود را تا حد امکان راحت نگه دارید و مطمئن شوید که او استراحت زیادی دارد. همچنین باید به کودک خود مایعات زیادی برای نوشیدن بدهید. برای نوزادان و کودکان بسیار خردسال، ممکن است دادن مقادیر کم مایعات به طور مکرر (به جای مقادیر زیاد، کمتر) مفید باشد.

داروهایی مانند استامینوفن می توانند به تسکین درد و تب کمک کنند. دوز صحیح به وزن کودک شما بستگی دارد، بنابراین از پزشک کودک خود بپرسید که چه مقدار باید تجویز شود.

داروهایی که سرفه را آرام می کنند، ندهید. این داروها معمولاً خوب عمل نمی کنند و می توانند عوارض جانبی جدی در کودکان داشته باشند. همچنین به کودکان کمتر از ۱۸ سال آسپرین یا داروهای حاوی آسپرین ندهید. در کودکان، آسپرین می تواند باعث ایجاد مشکل جدی به نام سندرم ری شود.

اگر کودک شما در هر زمان بدتر شد یا به نظر نمی رسد پس از ۲ روز بهبود یابد، با پزشک تماس بگیرید. ممکن است کودک شما به نوع دیگری از درمان نیاز داشته باشد.

چیگونه می توان از ابتلا به پنومونی جلوگیری کرد؟

کودک خود را در جریان واکسیناسیون و واکسن های سالیانه آنفلوانزا قرار دهید. بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به پنومونی، جلوگیری از ابتلا به عفونت های تنفسی است. به کودک خود بیاموزید که غذا، نوشیدنی و ظروف غذا خوردن را با کودکان دیگر به اشتراک نگذارد. این می تواند در کودکان کوچکتر، به خصوص در کودکانی که در مهدکودک هستند، دشوار باشد، زیرا آنها اغلب اسباب بازی های مشترک را در دهان خود قرار می دهند. در این موارد کودکان واکسینه شده خطر ابتلا به پنومونی کمتری خواهند داشت. رعایت بهداشت برای جلوگیری از گسترش پنومونی مهم است، بنابراین به کودک خود بیاموزید که پس از سرفه یا عطسه دست های خود را به خوبی بشویید تا از انتشار میکروب ها جلوگیری کنید.

جلوگیری از ابتلا مجدد به پنومونی

دست های فرزندتان را اغلب با آب و صابون بشویید. این یکی از بهترین راه ها برای جلوگیری از گسترش عفونت است. می‌توانید به جای آن از مالش الکلی استفاده کنید، اما مطمئن شوید که مالش دست در همه جای دست‌های فرزندتان باشد.

چندین واکسن وجود دارد که به محافظت در برابر پنومونی کمک می کند. با پزشک کودک خود در مورد واکسن هایی که کودک شما باید دریافت کند و چه زمانی باید آنها را دریافت کند صحبت کنید.

زمان مراجعه به پزشک

پنومونی در کودکان می تواند بسیار جدی باشد، به خصوص اگر فوراً درمان نشود.

در صورتی که:

• نفس کشیدن را متوقف می کند
• آبی یا خیلی کم رنگ می شود
• نفس کشیدن بسیار مشکل شده است
• شروع به غر زدن می کند
• به نظر می رسد از اینکه مجبورند برای نفس کشیدن خیلی سخت کار کنند خسته شده اند.

اگر پزشک فکر کند پنومونی داشته باشد، معاینه ، و به تنفس کودک شما گوش می دهد،  همچنین ممکن است از قفسه سینه کودک شما رادیوگرافی بگیرند.